حضرت مهدی صاحبالزمانf، امام دوازدهم شیعیان در سال 260 هـ در سن 5 سالگی از دیدهها نهان گشتند و به غیب صغری رفتند از همان روز آغاز ولادت حضرت، به دلیل اختفای تولد ایشان بحثها بر سر به دنیا آمدن یا نیامدن حضرت آغاز گردید بعد از شهادت امام حسن عسگری امامت حضرت آغاز گردید که شیعیان به چند دسته تقسیم گردیدند از آن روز تاکنون شبهات زیادی در خصوص تولد، امامت و غیبت ایشان در بین شیعه وجود دارد و گروههای زیادی از شیعه قائل به غیبت حضرت گشتند بحث در خصوص غیبت ولیعصرf مسأله تازهای نیست تا آنجا که بزرگترین علما و فقها نسبت به این موضوع به کنکاش و مداقه پرداختند زین رو مسأله ظهور ولی الله الاعظم وآغاز خلافت آن حضرت بر جهان از اموری است که بیش از 14 قرن بشر منتظر آن است و به دلیل اهمیت فوقالعاده موضوع هر روز کسانی خود را مهدی معرفی مینمایند و یا کسانی دیگری به این اسم برای ظهور حضرت وقت تعیین میکنند و دشمنان مهدویت به ستیز با این
فرهنگ اصیل پرداختهاند به همین سبب است که شناخت حضرت و معرفت نسبت به نشانههای ظهور حضرت اهمیت بسیار زیادی دارد تا اسیر جور زمانه نشد و بتوانیم نسبت به شناخت امام زمانf، خود بپردازیم که به مرگ جاهلیت از دنیا نمیریم.
در این نوشتار سعی شده است به موضوع تولد امام عصرf و غیبت ایشان وعوامل غیبت بپردازیم سپس غیب صغری را مورد کنکاش قرار دهیم پس از آن به موضوع اصل پایاننامه که شناخت نشانههای ظهور در منابع شیعه هست میرسیم که شامل نشانههای قبل ازظهور که اختصاص به آن دسته ازعلائمی دارد که مقارن باظهور حضرت ولی عصر یا کمی قبل از آن اتفاق میافتندونشانههای بعداز ظهور که اختصاص به اقدامات حضرت وعلائمی دارد که بعدازظهورایشان به وقوع میپیوندند.علایم قبل ازظهور به علائم حتمی و غیرحتمی تقسیم میشوندکه درفصل سوم به آن پرداخته شده است و در فصل چهارم به شرایط جهان و اقدامات حضرت پس از ظهور میپردازیم.
هدف از نگارش این نوشتار این است که در مرحله اول به شناخت حجت الهی وامام عصرf خود بپردازیم که من مات ولم یعرف امام زمانه مان میته الجاهلیه و از حضرت حق جل و علا استمداد میطلبیم که در شناخت حجت الهی به ما کمک کند و در راه رسیدن به این هدف بزرگ و آرمان سترگ نیاز است نسبت به شناخت عوامل ظهور و جهان قبل وبعد از ظهور کوشش کرد که گرفتار وسواسان خناس نشویم.
به امیدآنکه ذرهای هرچند اندک درراه ترویج فرهنگ مهدویت گام برداشته باشیم.
فصل اول
کلیـات تحقیـق
بیان مساله
نشانههای ظهور در منابع شیعه از اموری است که در کتب بسیاری از منابع شیعه به آن پرداخته شده است و علمای بزرگی چون صدوق، کلینی، صافی گلپایگانی، نعمانی، شیخ طوسی و… به کنکاش دربارهی آن پرداختهاند این نشانهها به رخدادها و عوامل و حادثههایی گفته میشود که در آستانه ظهور حضرت مهدیf اتفاق میافتد که بعضی از آنها مقارن با ظهور حضرت میباشند به این معنا که با تحقق آنها حضرت مهدیf قطعاً ظهور میکنند در روایات شیعه آمده است که با انجام این حادثه چند ساعت بعد حضرت ظهور میکند یا حضرت یک روز بعد ظهور میکنند که ازآن به عنوان نشانههای حتمی یاد میکنند و تقریباً مقارن با ظهور حضرت اتفاقاتی میافتند. و نشانههایی هم هستند که طی چند سال و یا چند قرن اتفاق میافتند و زمینه را برای ظهور حضرت فراهم میکنند این احادیث بعضاً به صورت صحیح نقل شدهاند بعضاً نیز متواتر میباشند ولی بعضی از این احادیث مرسله یا ضعیف هستند که با توجه به موضوع این پایاننامه که به بررسی این احادیث در منابع شیعه اختصاص داده شده است سعی شده است از منابع درجه یک شیعه استفاده کرد که در اسناد خود دارای ضعف کمتری میباشند.
حضرت مهدیf بعد از پایان غیبت صغری و آغاز غیبت کبری خود بیشترین انتظار را برای ظهورمیکشد و در احادیث زیادی داریم که سفارش به دعا برای تعجیل فرج میکنند. ذکر این نکته نیز ضروری میباشد که امکان بداء در عوامل حتمی نیز میباشد و اینگونه نیست که با وقوع یکی از این حوادث صرفاً امام ظهور میکنند این عوامل بیشتر جنبهی تلنگرو آماده باش را به عهده دارند و وظیفهی شیعه عمل به دستورات الهی و تربیت سربازان امام میباشددرروایات مااز نشانههایی هم برای بعد ازظهور نامبرده شده است که درفصل چهارم به آن میپردازیم.