۴- کمبود تحقیقات در زمینه‌های مشابه ‌به این پژوهش.

 

پیشنهادات پژوهش

 

با توجه به نتایجی که از بررسی رضایت شغلی و استفاده بهینه از زمان حاصل شده و نیز با نتایج حاصل از عملیات آماری پیشنهاد می شود.

 

۱- اشخاص پس از شناسایی و تست استعداد و لیاقت و توانایی توسط تأمین نیروی انسانی استخدام گردد.

 

۲- موانع و عوامل نارضایتی شغلی شناسایی و نسبت به رفع آن در ادارات و سازمان ها اقدام گردد.

 

۳- در رأس کار افراد متعهد ، دیندار و مؤمن ، متخصص و با تجربه قرار گیرد و یک مدیر خلاق و موقعیت شناس عهده دار آن ها باشد.

 

۴- با توجه به اینکه بیشتر کارکنان از نادیده گرفتن لیاقت های اشخاص مسئول و اینکه بدون بررسی ضوابط بر سر کار گماشته شده اند رنجش داشته اند لذا توصیه می شود که در این زمینه مراجع زیربط تجدید نظر نموده و اصلاحاتی صورت گیرد.

 

منابع

 

۱- آندره – ری (۱۳۷۸) ترجمه محمود رباب اسناعیلی – مریم خالقی – کارمند ۵۹ ثانیه ای – تهران – انتشارات ترمه

 

۲- خاکی – غلامرضا (۱۳۷۸) – مدیریت زمان – نشر پیوند

 

۳- دلاور – علی (۱۳۸۴) – احتمالات و آمار کاربردی در روانشناسی و علوم تربیتی – انتشارات رشد

 

۴- دلاور – علی (۱۳۸۵) – روش تحقیق در روانشناسی و علوم تربیتی – تهران – انتشارات نشر ویرایش

 

۵- روبرتاروش (۱۳۸۰) – ترجمه مژده شیرازی منش – امیرحسین فهیمی – حسام شهریاری – سید حسین اصولی – مدیریت زمان در محل کار، منزل و در سفر – تهران – خدمات فرهنگی رسا

 

۶- شفیع آبادی – عبدالله (۱۳۷۴) – نظریه های راهنمایی و مشاوره حرفه ای – تهران – انتشارات رشد

 

۷- شفیع آبادی – عبدالله (۱۳۷۱) – نظریه های شغلی و انتخاب شغل – تهران – انتشارات رشد

 

۸- ماهر – فرهاد (۱۳۷۲) – روانشناسی اجتماعی-کاربردی – انتشارات رشد

۹- هاوکینگ استیون ها (۱۳۷۰) – ترجمه علی افشار نادری – تهران – نشرصدوق

 

۱۰- سایت مدارک علمی ایران www.Irandoc.ir

 

ضمائم : « آزمون رضایت شغلی »

 

۱- آیا وقتی در محیط کار هستید به ساعت نگاه می کنید؟

 

الف- دائماً

 

ب- در مواقع بیکاری

 

ج- هرگز

 

۲- آیا وقتی صبح شنبه از راه می‌رسد ،

 

الف- آماده برای انجام کار هستید؟

 

ب- آرزو می کنید ای کاش با پای شکسته در بیمارستان بستری می شدید؟

 

ج- در ابتدا با بی میلی شروع می کنید امّا پس از چند ساعتی ، شادمانه مشغول انجام وظایف خود می شوید؟

 

۳- در انتهای یک روز کاری ، چگونه احساس می کنید؟

 

الف- خسته و کوفته و به درد هیچ کاری نمی خورید؟

 

ب- خوشحال از اینکه می توانید زندگی شخصی خود را دنبال کرده و اوقات خوشی را سپری کنید؟

 

ج- گاهی اوقات خسته اما معمولاً بسیار خشنود هستید؟

 

۴- آیا از بابت کار خود نگرانی به دل راه می دهید؟

 

الف- گاهی

 

ب- هرگز

 

ج- اغلب

 

۵- با کدامیک از جملات زیر موافقید؟

 

الف- در این شغل از تمام مهارت های شما استفاده نمی شود.

 

ب- در این شغل ، بیش از مهارت های خود باید کار کنید.

 

ج- در این شغل ، کارهایی باید انجام دهید که هرگز فکر نمی کردید از عهده اش برآئید.

 

۶- کدامیک از جملات زیر ‌در مورد شما صدق می‌کند؟

 

الف- از کاری که انجام می دهم ، به ندرت حوصله ام سر می رود.

 

ب- معمولاً به کارم علاقه مندم ، اما گاهی اوقات حوصله ام سر می رود.

 

ج- اکثر اوقات حوصله ام سر می رود.

 

۷- چه مقدار از زمان کاری شما صرف تلفن های شخصی و اموری غیر از مسائل کاری می شود؟

 

الف- خیلی کم

 

ب- اندکی ، خصوصاًً وقتی در زندگی خصوصی خود مشکل دارم.

 

ج- خیلی زیاد

 

۸- آیا رؤیای داشتن شغلی دیگر را در سر می پرورانید؟

 

الف- خیلی کم

 

ب- نه دربارۀ شغلی دیگر ، بلکه درباره موقعیتی بهتر در همین شغل.

 

ج- بله

 

۹- آیا در شغل کنونی احساس می کنید که

 

الف- در اکثر مواقع صاحب توانایی و قابلیت هستید؟

 

ب- گاهی اوقات صاحب توانایی و قابلیت هستید؟

 

ج- اکثر اوقات مضطرب و فاقد توانایی و قابلیت هستید؟

 

۱۰- آیا می پندارید که :

 

الف- همکارانتان را دوست دارید و به آن ها احترام می گذارید؟

 

ب- همکارانتان را دوست ندارید؟

 

ج- نسبت به همکارانتان بی تفاوت هستید؟

 

۱۱- کدامیک از جملات زیر ‌در مورد شما صدق می‌کند؟

 

الف- نمی خواهم دربارۀ کارم ، چیز بیشتری بیاموزم.

 

ب- وقتی کارم را شروع کردم ، فراگیری آن برایم بسیار لذتبخش بود.

 

ج- میل دارم تا آنجا که ممکن است درباره (فوت و فن) کارم یاد بگیرم.

 

۱۲- از بین ویژگی های زیر آنهایی را که نقاط قوّت شما هستند ، علامت بزنید.

 

الف- احساس همدردی و- بنیۀ جسمانی

 

ب- ذهن باز (روشن اندیشی) ز- ابتکار

 

ج- خونسردی ح- تخصص

 

د- حافظۀ خوب ط- دلربائی

 

ه- قدرت تمرکز ی- شوخ طبعی

 

۱۳- شغل فعلی شما کدامیک از ویژگی های بالا را که نقاط قوّت شما هستند ، می طلبد؟

 

الف-  ب- ج-  د-  ه- 

 

و –  ز-  ح-  ط-  ی- 

 

۱۴- با کدامیک از جملات زیر بیشتر موافقید؟

 

الف- شغل فقط وسیله ای برای پول در آوردن و امرار معاش است.

 

ب- شغل ، عمدتاًً وسیله ای است برای پول در آوردن ، اما در صورت امکان باید رضایت بخش نیز باشد.

 

ج- شغل همانا تمامی راه زندگی است.

 

۱۵- آیا اضافه کاری می کنید؟

 

الف- تنها در صورتی که پولی بابت آن پرداخت شود.

 

ب- هرگز

 

ج- اغلب ، حتی بدون حقوق

 

۱۶- آیا در سال گذشته (غیر از مرخصی یا بیماری) در کار خود غیبت داشته اید؟

 

الف- به هیچ وجه

 

ب- تنها برای چند روز

 

ج- اغلب

 

۱۷- خود را چگونه ارزیابی می کنید؟

 

الف- بسیار جاه طلب؟

 

ب- فاقد جاه طلبی؟

 

ج- کمی جاه طلب؟

 

۱۸- آیا تصور می کنید همکاران شما

 

الف- دوستتان دارند ، از مصاحبت شما لذت می‌برند و به طور کلی به خوبی با شما کنار می‌آیند؟

 

ب- از شما خوششان نمی آید؟

 

ج- از شما بدشان نمی آید اما رفتار دوستانه هم ندارند؟

 

۱۹- آیا دربارۀ کار خود

 

الف- تنها با همکارانتان صحبت می کنید؟

 

ب- با خانواده و دوستانتان صحبت می کنید؟

 

ج- جز در موارد ضروری صحبتی نمی کنید؟

 

۲۰- آیا از بیماری های کوچک یا بی دلیل یا دردهای مبهم رنج می برید؟

 

الف- به ندرت

 

ب- خیلی کم

 

ج- اغلب

 

۲۱- چگونه شغل کنونی خود را انتخاب کردید؟

 

الف- والدین یا مربیان برای شما تصمیم گرفتند؟

 

ب- تنها شغلی بود که توانستید پیدا کنید؟

 

ج- فکر می کردید مناسب شما است؟

 

۲۲- اگر در رسیدگی به امور خانه ، مانند بیماری یکی از اعضای خانواده و پرداختن به شغل تعارض ایجاد شود ، کدامیک برنده می شود؟

 

الف- هر بار خانواده

 

ب- هر بار شغل

 

ج- ‌در مورد موقعیت های واقعاً اضطراری خانواده ،‌ در غیر این صورت احتمالاً شغل.

 

۲۳- اگر یک سوم حقوق کنونی به شما پرداخت شود آیا راضی خواهید بود همین کار را ادامه دهید؟

 

‌بنابرین‏، کاربرد اصلی و عملی فرض برائت را باید در حقوق شکلی «آئین دادرسی کیفری» یافت. بر این اساس، فرض بر برائت است مگر اینکه دلیلی بر بزهکاری ارائه شود. عدم کفایت دلیل باعث ایجاد تردید در بزهکاری متهم می‌شود و شک نیز به نفع متهم تعبیر می‌شود. عدم کفایت دلیل باعث ایجاد تردید در بزهکاری متهم می‌شود و شک نیز به نفع متهم تعبیر می‌شود. ‌بنابرین‏، هیچ شخصی مجرم شناخته نمی‌شود مگر این‌که دلیلی بر بزهکاری وی ارائه شود.

 

در حقوق انگلستان نیز در دعوی و ول مینگتون علیه دادستان مقرر شده که بار اثبات بردوش دادستان است که وقایع ضروری مربوط به دعوی را اثبات کند. ولی لرد ویسکانت سنکی دو استثنا بر این قاعده وارد نمود: دفاع جنون و فروض قانونی معین. در این فروض قانونی با اثبات قانونی بر عهده متهم قرار می‌گیرد و اگر حضور نداشته باشد دادگاه بدون توجه ‌به این ادعاها به دادرسی ادامه می‌دهد… جنون نیز به عنوان دفاع ‌در مورد همه‌ جرایم قابل استناد است و موجب برائت متهم می‌شود. اگر هیات منصفه متهم را به خاطر جنون از اتهام تبرئه نماید مهم در مرکز درمانی بستری می‌شود ازاین‌رو متهمان کمتر به آن استناد می‌کنند. ‌در مورد فروض قانونی نیز متهم باید دفاع خاصی اثابت نماید. این فروض عموماً ‌در مورد جرایمی موردتوجه قرار می‌گیرند که در تصرف داشتن مواد مخدر یا اموال مسروقه را جرم تلقی می‌کنند. نکته مهم ‌در مورد معکوس شدن بار اثبات در حقوق انگلستان آن است که در کلیه مواردی که بار اثبات بر عهده متهم قرار می‌گیرد معیار اثبات یک معیار غیر کیفری است (توازن احتمالات) نه معیار کیفری. به عبارت دیگر می‌توان گفت این استثنائات ناظر به موردی است که قانون موضوعه صریحاً بار اثبات را بر دوش متهم قرار دهد ۱۲ یا از تفسیر قانون چنین برآید که بار اثبات بر دوش متهم است. این حالت فقط ‌در مورد جرایم کوچک پیش می‌آید. مثلا جایی که متهم جایی که متهم به شکل خاصی از معافیت یا اجازه استناد می‌کند همانند مجوز استفاده از چیزی. ‌در صورتیکه برای متهم در دفاع ارائهء دلیل مشکلی باشد یا جرایم مورد ادعا از جرائم شدید باشد دادگاه‌ها بار اثبات را بر دوش دادستان قرار می‌دهند.

 

بار اثبات اتهام در اثر قریب به‌اتفاق کشورهای دنیا به همین گونه است و متهم غائب در این زمینه جز در موارد استثنایی مانند ادعای جنون، تکلیفی برای اثبات بی‌گناه خود ندارد و این وظیفه دادستان است که به اثبات اتهامات متهم حتی غائب در جله دادرسی بپردازد و این به صورت رویه ایی در دادرسی کیفری داخلی کشورها و همچنین در دادگاه‌های کیفری بین‌المللی تبدیل‌شده است.

 

۴-۵- حضور فیزیکی متهم یا حضور مؤثر متهم در دادرسی ؟

 

در اینجا موضوع مهمی قابل طرح بوده و آن این است که آیا صرف حضور فیزیکی متهم در جلسه دادگاه کافی است یا حضور در محاکمه باید با اقتضائاتی باشد؟

 

به عبارتی دیگر چه تفاوتی بین محاکمه غیابی و محاکمه‌ای که متهم از خود دفاع نمی‌کند یا به دلایلی قادر به دفاع از خود نمی‌باشد وجود دارد؟ برای مثال متهم در دادگاه حاضر می‌گردد اما به دفاع از خود مبادرت نمی‌نماید. یا اینکه متهم حاضر در جلسه دادگاه زبان دادگاه را نمی فهمد یا از بیماری رنج می‌برد که قادر به درک ماهیت دفاع از خود نمی‌باشد. در این صورت آیا صرف حضور فیزیکی متهم در جلسه دادرسی کافی است یا منظور از حضور در دادگاه چیزی همراه با درک و معرفت نسبت به مراحل مختلف دادرسی و محاکمه می‌باشد^[۱۱۳]. به عبارت دیگر متهم باید در وضعیتی باشد که گردش کار دادرسی را درک کند و این مسئله ممکن است مستلزم آن باشد که چنانچه رسییدگی دادگاه به زبان دیگری غیر ارزیابی باشد که متهم آن را درک نمی‌کند وی بتواند به ترجمه ای قابل فهم از آن دسترسی پیدا کند^[۱۱۴]. به همین دلیل اساسنامه دادگاه کیفری بین‌المللی حق دسترسی به یک مترجم برای متهم را به رسمیت شناخته اشت (ماده ۶۷(و). متهمی که جریان دادرسی را درک نمی‌کند در واقع در محاکمه حضور ندارند. به همین دلیل است که بخورداری از یک مترجم امری بدیهی است. حتی دادگاه اروپایی حقوق بشر ضرورت ترجمه اسناد را به عنوان نتیجه حق برخورداری از مترجم دانسته است.^[۱۱۵]

 

هر متهم به جرم کیفری اگر زبان دادگاه را نفهمد یا صحبت نکند، حق دارد از مساعدت مترجم واجد صلاحیت و رایگان برخوردار باشد و همچنین حق دارد اسناد و مدارک او توجه شود. اگر متهم در صحبت کردن، فهمیدن، خواندن زبان دادگاه مشکل داشته باشد، حق ترجمه و تفسیر برای تضمین دادرسی عادلانه مهم و حیاتی است. این برای تضمین حق برخورداری از امکانات کافی جهت تهیه دفاعیه، اصل تساوی ابزار و امکانات و حق دادرسی عادلانه لازم و ضروری است. بدون هیچ مساعدتی، متهم ممکن است نتواند محاکمه را بفهمد و به طور کامل دادرسی قرار گیرد، و دفاعیه مؤثری را فراهم کند لذا حق ترجمه و دانستن زبان دادگاه و فهمیدن یا صحبت کردن با آن پیش‌شرط اصلی حق دادرسی عادلانه و از حقوق دفاع متهم است به‌موجب شق و بندیک ماده ۶۷ اساسنامه دادگاه کیفری بین‌المللی اگر رسیدگی دیوان و یا مدارکی که در محاکمه ارائه می‌شود به زبان دیگری غیر از زبانی است که متهم کاملاً درک کرده و صحبت می‌کند، وی می‌تواند به صورت رایگان از مساعدت مترجم کار آمد و همچنین ترجمه هایی که در یک محاکمه منصفانه لازم است، بهره‌مند شود.

 

حق برخورداری از مترجم در تمامی مراحل دادرسی کیفری اعمال می‌شود ازجمله در طول بازجویی‌های پلیس و تحقیقات اولیه، مترجم صرف‌نظر از نتیجه محاکمه باید به صورت رایگان فراهم شود. شق الف بند یک ماده (۶۷) اساسنامه دادگاه کیفری بین‌المللی مقرر نموده که:«به زبانی که متهم کاملاً درک کرده و با آن می‌کند فوراً و دقیقاً از سبب و محتوای اتهام مطلع شود». حق داشتن مترجم بخش اصلی حق دفاع شخصی و حق داشتن زمان و امکانات کافی برای تهیه دفاعیه است. بااین‌وجود اگر وجود متهم زبان دادگاه را به طور مناسبی صحبت می‌کند یا می فهمند اما ترجیح می‌دهد زبان دیگری را صحبت کند، مقامات ملزم نیستند تا برای متهم، مترجم رایگان فراهم کنند.

 

همچنین ‌در مورد متهم حاضر نیز برخی اقتضائات دیگر لازم و ضروری است که در صورت عدم رعایت به نظر می‌رسد این حضور وی به مثابه دادرسی غیابی بایستی تلقی گردد و بر این حضور هیچ گونه اثری مترتب نیست.

 

معیاری که ‌در مورد مسئولیت مربیان در برابر بازیکنان فوتبال گفته شد، با تغییر مناسب در توصیف مبنا، درباره مسئولیت آنان در برابر ثالثی که از فعل بازیکنان فوتبال صدمه می بیند نیز قابل اعمال است. البته در قهری بودن یا قراردادی بودن مسئولیت بازیکنان فوتبال باید قایل به تفکیک شد. در فرضی که بازیکن فوتبال در شرایطی است که دستورهای مربی را اجرا می‌کند و موضعی انفعالی دارد، باید او را همانند کارگری شمرد که به دستور یا هدایت کارفرما به دیگران ضرر می زند و سبب اقوی از مباشر و مسوول جبران خسارت است. مگر اینکه ثابت کند تمام احتیاط های ضروری را رعایت کرده یا علت خارجی و احترازناپذیر آن را به بار آورده است. به عنوان مثال اگر نوآموز فوتبال در مسابقات فوتبال خسارتی به دیگران زند، باید مربی را مسوول شمرد. فرضی که بازیکن فوتبال در سطحی است که تنها با نظارت و هدایت عمومی مربی تمرین می‌کند، مربی در صورتی مسوول است که غفلت و تقصیر او ثابت شود. توضیح اینکه، از تقصیر تعریفی در قوانین و مقررات بعمل نیامده و صرفاً به ذکر مصادیقی از آن اکتفا شده است. این مصادیق عبارتند از؛۱٫ بی­احتیاطی: بی­احتیاطی انجام عملی است که عرفاً یک انسان محتاط آن را مرتکب نمی­ شود؛ در اصطلاح بی احتیاطی ارتکاب عملی است بدون پیش ­بینی آثار آن به طوری که عرفاً حزم و پیش ­بینی مرتکب مورد انتظار بوده و ترک آن غیرمتعارف قلمداد گردد. ‌بنابرین‏ سازنده­ای که بدون توجه به نتایج کار خود، محصولی تولید نماید و از نظر عرفی قابل پیش ­بینی باشد که منتهی به حوادث و جنایات بر مصرف کننده می­ شود بی احتیاط و مقصر شناخته می­ شود. ۲٫ بی­مبالاتی: بی­مبالات کسی است که با سهل­انگاری و بی­اعتنایی کاری را که یک انسان متعارف درباره امری باید انجام دهد، ترک کند، ‌بنابرین‏ بی­مبالاتی برخلاف بی­احتیاطی ناشی از یک ترک فعل است. ‌بنابرین‏ اگر سازنده­ای با بی­مبالاتی فراموش کند قطعه­ای را در کالا به کار ببرد و فقدان آن قطعه موجب بروز حادثه و ایراد خسارتی گردد در این حالت هر چند سازنده در ایجاد جنایت تعمد ندارد ولی وقوع حادثه از نظر عرفی به لحاظ کالای معیوب قابل پیش ­بینی و منتسب به اوست. ۳٫ عدم مهارت: یکی از مصادیق خطای جزایی عدم مهارت است که گاهی با بی­احتیاطی قابل انطباق است، نداشتن مهارت به دو صورت مادی و معنوی مطرح است. عدم مهارت مادی یا بدنی نداشتن ورزیدگی و تمرین کافی در اموری است (مثل رانندگی) که انجام آن مستلزم یادگیری و تمرین است؛ عدم مهارت معنوی شامل عدم آگاهی مطلق یا نسبی در شغل و حرفه­ی مربوط است.^[۳۲] مصادیقی که به ‌عنوان عدم مهارت معنوی ذکر می‌گردد بیشتر از موارد عدم رعایت نظامات می‌باشد. مثلاً شخصی که اطلاعات علمی لازم جهت تولید کالا را نداشته باشد نباید ‌به این امر اقدام نماید در غیر اینصورت از نظامات تخطی ‌کرده‌است . ‌بنابرین‏ به نظر می‌رسد تقسیم بندی عدم مهارت به مادی و معنوی صحیح نباشد. عدم مهارت عبارت است از عدم توانایی لازم جهت انجام صحیح امور. ۴٫ عدم رعایت نظامات: منظور از نظامات دولتی انواع قوانین، تصویب­نامه­ ها و بخشنامه­های دولتی است. صرف این خطا موجب مسئولیت صدمات بدنی وارده نیست و باید میان عدم رعایت نظامات دولتی و تصادفات و صدمات وارده رابطه­ علیت وجود داشته باشد؛ در عین حال عدم رعایت نظامات دولتی نیز به تنهایی خود ممکن است جرم تعزیری باشد که به تنهایی کافی از برای تحقق مسئولیت است و نیازی به اثبات بی­احتیاطی و بی­مبالاتی نیست، از مصادیق عدم رعایت نظامات دولتی مفاد قانون تعزیرات حکومتی است که رسیدگی به موارد تخلف الزاماًً دادگاه های عمومی نیست^[۳۳]. ‌بنابرین‏ عدم رعایت مقررات فاقد یک مفهوم عرفی بوده و تشخیص آن به فهم عرف موکول نشده است، بلکه معیار تشخیص و احراز آن با توجه به مقررات و نظامنامه­های مربوطه تعیین می­گردد، از اینرو عدم رعایت مقررات همیشه بی­احتیاطی و بی­مبالاتی عرفی را در خود ندارد، همچنان که ممکن است در مواردی شخص با آنکه مقررات و نظامات مربوطه را به طور کامل رعایت ‌کرده‌است به دلیل بی­احتیاطی، بی­مبالاتی و گاه عدم مهارت، تقصیر و مسئولیت جزایی وی محرز گردد، اگر چه غالباً بی­احتیاطی و بی­مبالاتی شخص به نوعی تخطی از مقررات و نظامات مربوطه نیز قلمداد می­گردد.

 

شایان ذکر است که در فرض دوم نیز، هیچ رابطه قراردادی مربی و اشخاص خارجی را به هم مربوط نمی کند و در نتیجه مربی در صورتی مسئولیت دارد که اضرار مستند به تقصیر او باشد. منتها در فرض نخست، اماره تقصیر ناشی از اوضاع و احوال، زیان دیده را از اثبات آن معاف می‌کند و بار اثبات بی تقصیری( رعایت احتیاط های لازم به عنوان چهره مثبت آن) به دوش مربی قرار می‌گیرد. ولی در این فرض که اماره درباره تقصیر مربی وجود ندارد قواعد عمومی اجرا می شود و اثبات تقصیر بر عهده زیان دیده است. بدین ترتیب مسئولیت مربی در هر حال مبتنی بر تقصیر است، جز اینکه در مرحله اثبات، گاه به دلیل شرایط و اوضاع و احوال و حدود اختیار و انتخاب ورزشکار، اثبات تقصیر به اماره صورت می پذیرد و نیاز به دلیل اضافی ندارد. ماده ۷ قانون مسئولیت مدنی هم که تقصیر مواظبت کودک و دیوانه را شرط مسئولیت او اعلام می‌کند با تحلیلی که پیشنهاد شد تعارض ندارد. در این ماده مقرر گردیده است،« کسی که نگاهداری یا مواظبت مجنون یا صغیر، قانوناً یا بر حسب قرارداد به عهده او می‌باشد، در صورت تقصیر در نگهداری یا مواظبت، مسوول جبران زیان وارده از ناحیه مجنون یا صغیر می‌باشد…»این حکم ناظر به مواظبت کننده از محجور است و این مفهوم مخالف را ندارد که مربی رشید و عاقل هیچ مسوولیتی ندارد. به طور معمول، تنها محجور نیاز به ‌نگاه‌دارنده و مواظب دارد و قید حکم قانون نیز مبتنی بر این غلبه و شیاع عرفی است. ولی، مسئولیت حرفه ای مربی را که به نوآموزی، همچون کودکان آن حرفه و فنون ورزشی را می آموزد، نفی نمی کند.

 

فصل سوم:

 

آیین رسیدگی به اختلافات ورزش فوتبال