آیا این ضرب المثل قدیمی صحیح است؟«کسی که بچه خود­ را نزند، روزی به سینه خود خواهد زد». ازدیرباز برای عامه مردم جا افتاده که در مقابل هرکار نادرستی که از اطفال سر می­زند باید او را تنبیه کرد تا یاد بگیرد که آن کار را تکرار نکند و این امر به صورت شایع و فراگیر از زمانهای قدیم در مکتب خانه­ها و سپس درکلاسهای درس آموزش و پرورش به اجرا در می­آمد و چه بسا به ­خاطر برخی تنبیهات ناشایست و بی­مورد بسیاری از افراد از تعلیم و تربیت باز ماندند.

و این مطلب که اگر تنبیه نبود ما به جایی نمی­رسیدیم یا اگر ترس نباشد بچه آدم نمی­شود حتی از زبان بزرگان جوامع مختلف شنیده شده است ولی پس ازسالها تحقیق و پژوهش، روان شناسان و جامعه شناسان به این نتیجه رسیدند که پاسخ نامطلوب به رفتارهای هیجانی کودکان باعث عدم یادگیری رفتار مناسب شده و ترس و وحشت را در کودکان تقویت کرده و چه بسا جراحت روحی کودکان را افزایش داده و از این طریق آنها را برای ارتکاب اعمال ناپسند در جامعه ترغیب می­کند. لذا دانشمند علوم مختلف با توجه به آموزه­های دینی و تجارب آموخته از گذ­شتگان معتقدند که استفاده از روش­های جانشین تنبیه موجب تشویق اطفال به انجام اعمال مثبت شده وآنها را از بزهکاری احتمالی در آینده دور می­سازد.

بنابراین آموزش و پرورش به عنوان اصلی­ترین نهاد قدرت و تأثیرگذارترین آن و تنها نهادی که
می­تواند پیشگیری از تنبیه و بزهکاری را بصورت صحیح در قالب آموزش­های رایج تربیتی محقق سازد وکودکان ونوجوانان و جوانان را با توجه به آموزه­های دینی وتعالیم نوین آموزشی به گونه­ای پرورش دهد که درآینده جامعه­ای عاری از هرگونه ارتکاب جرم داشته باشیم.

الف) بیان مسئله

درنظام آموزش و پرورش ایران برخی از معلمان و مربیان دانسته یا ندانسته، عمد یا سهو به صور مختلف کلامی، نوشتاری، کم کردن نمره، اخراج ازکلاس یا جسمی، دانش­آموزان را مورد تنبیه قرار
می­دهند که با این اعمال، حقوق فردی آنان اعم از عاطفی، روانی، حیثیتی را خدشه­دار و جایگاه اجتماعی آنها را درکلاس، مدرسه و حتی جامعه­ی بیرون از مدرسه متزلزل نموده که چه بسا ممکن است تا سالها قابل جبران نباشد یا حتی موجب برچسب­زنی آنان درآینده شده و شخص تنبیه شده ناخواسته به سمت ارتکاب جرم سوق یافته و این امر باعث افزایش بزهکاری در جامعه گردد. در این پایان­نامه تنبیه دانش­آموزان، بزهکاری آنان و راهکارهای پیشگیری ازآن در مدارس ایران به ویژه مقطع متوسطه مورد مطالعه قرار گرفته و متغیرهای اصلی و فرعی منتسب در چارچوب نظام آموزش و پرورش ایران تبیین می­گردد تا باشد با تنویر افکار عموم ملت شریف ایران خاصه معلمان و مربیان آموزش و پرورش بتوان در سطح وسیعی بزهکاری را در جامعه کاهش داده و در تربیت نسل جوان و ترغیب آنان برپایبندی به قانون و در جهت هرچه بهتر نظم در جامعه به توفیقات چشمگیری دست یافت.