.estp-changedby-essin a{color:#0040FF !important}

·       کودک و خانواده

بهترین تعریف خانواده آن است که آن را نظام پیچیده ای بنامیم که مستلزم کارکرد به هم وابسته ای در میان اعضا باشد. خانواده هم اولین و هم قدیمی ترین محل ارتباط اجتماعی کودک به شمارمی رود. در سال های اولیه تنها روابط موجود برای کودک ، رابطه او با والدینش است . کنش متقابل و رابطه عاطفی بین نوزادان و والدین، به انتظارات و واکنش های کودک در روابط اجتماعی آینده شکل می دهد. اعتقادات و ارزش ها و نگرش های فرهنگی توسط والدین پالایش می شوند و به صورتی بسیار مجسم و منتخب به کودک ارائه می شوند. شخصیت، نگرش ها، طبقه اجتماعی- اقتصادی، عقاید مذهبی و تحصیلات پدر و مادر در ارائه ارزشهای فرهنگی و معیارهای آن ها به فرزند تاثیر می گذارد.

·       کودک و اجتماع

گروه ها و سازمان های مشخصی در چارچوب جامعه، در پرورش اجتماعی کودک نقش عمده ای ایفا می کنند . پدر و مادر ، همسالان و معلمان مقدار زیادی از وقت خود را صرف انتقال ارزشها و همچنین هدایت و اصلاح رفتار کودکان می کنند. برخی از سازمانها مانند مدرسه، مراکز مذهبی و موسسات قانونی و حقوقی با این هدف به وجود آمده اند که علم فرهنگ و معیار های اخلاقی و اجتماعی آن را منتقل و رفتارهای ارزشمند فرهنگی را حفظ کنند. به علاوه رسانه های گروهی بخصوص تلویزیون، جریان بسیار قوی و نسبتا جدیدی هستند که می توانند افکار، خواسته ها و رفتارهای کودک در حال رشد را شکل دهند (هترنیکتون ودی پارک،۱۳۷۲).

 کودک و آموزش

در مورد آموزش کودک پیش از دبستان نیز نظریات متعددی وجود دارد . مهد کودک های اولیه تا حد زیادی از عقاید اریکسون ناشی شده بود، اریکسون که ادامه دهنده راه فروید بود به نیازهای کودکان برای رسیدن به رشد اجتماعی اهمیت می داد. به عقیده او سازگاری اجتماعی و عاطفی هر فرد و کارایی او در بزرگسالی بستگی به آموزش های خردسالی در زمینه رشد اعتماد به نفس، استقلال شخصی، ابتکار و اهمیتی که فرد برای خود قائل است دارد. تاثیرات محیط ، هسته اصلی عقاید بیجود (۱۹۵۹) درباره رشد را تشکیل می دهد، از نظر او نتایج رفتار کودک بسیار مهم است، طبق نظر او کودکان به یاد گرفتن رفتاری تمایل دارند، که به نتایج مثبت می انجامد و از تجاربی که به شکست منتهی می شود پرهیز می کنند.

.estp-changedby-essin a{color:#0040FF !important}

فواید و نکات مثبت بازی در کودکان و دانش آموزان

• • بازی در رشد جسمی انسان تاثیر می گذارد . فروبل اعتقاد دارد بازی یکی از مهمترین عواملی است که می تواند باعث هماهنگی رشد کودک از لحاظ جسمی ، روانی و اجتماعی گردد. شاید بتوان گفت که این فایده بازی اولین و بدیهی ترین تاثیر بازی است و مسلمادر سلامت و شادابی جسم و روان تاثیر به سزایی دارد.

• • بازی عاملی است که به وسیله آن می توان نقط قوت و ضعف خود را شناخت و این در واقع نوعی واقعیت آزمایی است که بدان وسیله می توان با شناخت خود به تقویت بیشتر نقاط قوت و برطرف کردن نقاط ضعف اقدام نمود .
  • بازی تعیین کننده جایگاه اجتماعی است ، کودک از طریق بازی به فعالیت های مفرحیمی پردازد که در آن مقبولیت اجتماعی بیابد و هر چه در این راه موفق باشد جامعه پذیری راحت و سهل تری خواهد داشت. مشارکت ، همکاری و رعایت حقوق و رعایت قوانین اجتماعی در بازی ها یاد گرفته می شود .

• • بازی وسیله ارتباط با کودک است ، با بهره گرفتن از بازی می توان با کودکان رابطه برقرار نمود. در کودکان به علت اینکه از لحاظ کلامی به پختگی لازم نرسیده اند ، بازی می تواند وسیله موثر ارتباط باشد، الفت و موانست با کودک از طریق بازی به راحتی صورتمی گیرد.
  • کودک از طریق بازی علاقه اجتماعی را که نمادی از ظرفیت انسان برای تعامل با اجتماع است یاد می گیرد.
  • بازی باعث شکوفایی شخصیت شده ، در تکوین آن موثر می باشد ، با توجه به اینکه بازی نوعی بیان خود است و کودک از طریق آن خود را می نمایاند لذا جهت شناخت نیازها ،علایق ،استعدادها و سایر ویژگیهای شخصیتی شیوه ای موثر می باشد . ورود به دنیای کودک از طریق تجربیات بازی منجر به پیدایش نظام درمانی، بازی درمانی شده است .
  • روش برخورد کودک با بازی ، انتخاب او و اهمیتی که بدان می دهد همه بیانگر نگرش و رابطه او با محیط و چگونگی وابستگی او با هم نوعان خود است (لندرث، ۱۳۷۰).
  • بازی های کودک در رشد اجتماعی او موثر هستند زیرا شخصیت خود را چنانکه هست در میدان بازی آشکار می سازد ، در بازی است که کودک نوع و میزان تصور و تخیل ، استعداد همکاری و معامله منصفانه خود را آشکار می کند . بازی عامل موثر و مهمی در تعیین و تربیت ارزش های اجتماعی است ( شعاری نژاد، ۱۳۶۸).
  • بازی نوعی تخلیه روانی است . به ویژه برای کودکانی که ابزار اساسی سازش با اجتماع یعنی زبان را کسب نکرده اند و قادر به بیان نیات خود به صورت کلامی نمی باشند ، بازی می تواند بهترین وسیله ی تخلیه ی روانی باشد ، ارسطو نیز به این ویژگی اشاره داشته و گفته است که بعضی از ویژگی های روانی چون پرخاشگری ، افسردگی و … در بازی برون ریزی شده یا تصعید می یابد.

• حس کنجکاوی کودک در جریان بازی او را به تفکر خلاق ، سازنده و ابتکار و خلاقیت رهنمون می سازد .
• بازی عامل جبران کننده یا جانشین کار است ، به این معنی که تا زمانی که کودک توانایی انجام کار ندارد، بازی جای آن را گرفته و به عنوان عاملی در خشنود سازی او عمل می نماید . در این رابطه بازی نشانه ای از آرزوهای برآورد نشده ای محسوب می شود که در موقعیت واقعی امکان تحقق آن میسر نیست .
• بازی در ایجاد الگوی رفتاری مطلوب و خاموش سازی رفتار نامطلوب موثر است و این نوعی یادگیری است . کودک درضمن بازی با اسباب بازی های گوناگون ، به مرور اندازه ، رنگ ، ترکیب ، ارزش و اهمیت اشیاء را یاد می گیرد و اطلاعاتی درباره محیط زندگی خود به دست می آورد ( شعاری نژاد، ۱۳۶۸).
• از بازی می توان جهت پرورش خلاقیت نیز استفاده نمود . عده ی زیادی از مردم مقداری از وقت خود را صرف بازی های مختلف می کنند که بعضی از آن ها می توانند روشی برای پرورش خلاقیت باشد . بازی های فکری از قبیل حل جدول ، معما و بازی شطرنج می تواند خلاقیت را شکوفا سازد . اگر در بازی های سازنده ای مانند سبد سازی ، مدل سازی و سایر کارهای هنری و دستی فرد خودش طرح را ساخته و به اتمام برساند خلاقیت بیشتر نمایان خواهد شد (اسبورن، ۱۳۷۵).
• بازی به عنوان یک وسیله آموزشی هم مورد استفاده قرار می گیرد . در مدارس پیش دبستانی ، مهدهای کودک و کودکستان ها با بهره گرفتن از بازی های مختلف به آموزش و پرورش کودکان اقدام می نمایند . این فایده بازی به صورت علمی توسط مونته سوری ، دکرولی و دیگران پیشنهاد شده است و استفاده ی عملی فراوانی دارد.

شاید بتوان بازی را اینگونه بیان نمود که بازی، زندگی کودک نیست اما تمام زندگی کودک، بازی است. در تعریف بازی آمده است که بازی به فعالیت جسمی، ورزشی یا ذهنی برای سرگرمی یا تفریح و یا اجرای نقش در یک نمایش یا یک فیلم اتلاق می شود (فرهنگ معین). بازی خود نوعی فعالیت و تحرک است که این خود نیز به این به معنای جنبیدن، جنبش و کوشش می باشد.

بازی وسیله طبیعی کودک برای بیان و اظهار ((خود)) است. اریکسون بازی را اینگونه تعریف می کند، بازی کودکان عبارت است از تلاش برای لمس و حس دنیا و تحت کنترل در آوردن و آشنا شدن با آن. کودکان دارای زندگی خصوصی اند، که نام آن بازی است. او همیشه در حال رام کردن زندگی کوچک خود یعنی بازی است. بنابراین یکی از مهمترین انگیزه های عینی و علمی کودکان، حاصل امکان بروز یافتن این زندگی کوچک است.

روانشناسان دوره کودکی را دوره بازی کردن کودک می دانند . بازی کودک ابتدا با اشیاء است و سپس شامل انسان ها می شود . از سنین ۳ و ۴ سالگی کودک به تدریج به بازی های گروهی و اجتماعی رو می آورد .

در این گونه بازی ها کودک رفتار با دیگران را تمرین می کند و با اصول زندگی جمعی و چگونگی رفتار با دیگران به تدریج آشنا می شود و این به رشد اجتماعی و اخلاقی او کمک می کند . بازی حس کنجکاوی ، ابتکار و خلاقیت کودک را بر می انگیزد و به رشد ذهنی او کمک می کند . همچنین بازی از لحاظ جسمی موجب هماهنگی عضلات و اعضای بدن می شود و در نتیجه حرکات بدنی طفل را به بهترین وجه ممکن شکل می دهد . بازی باعث نیرومندی کامل و رشد صحیح جسمانی می گردد . از طریق بازی حواس دیگر کودک مثل لامسه ، بینایی ،توازن و تعادل به کار افتاده و مهارت های لازم را برای کودک ایجاد می کند. پس به خاطر داشته باشیم که شغل کودک مخصوصا از ۴ تا ۷ سالگی بازی است.

فواید و نکات مثبت بازی در کودکان و دانش آموزان

• بازی در رشد جسمی انسان تاثیر می گذارد . فروبل اعتقاد دارد بازی یکی از مهمترین عواملی است که می تواند باعث هماهنگی رشد کودک از لحاظ جسمی ، روانی و اجتماعی گردد. شاید بتوان گفت که این فایده بازی اولین و بدیهی ترین تاثیر بازی است و مسلمادر سلامت و شادابی جسم و روان تاثیر به سزایی دارد.
• بازی عاملی است که به وسیله آن می توان نقط قوت و ضعف خود را شناخت و این در واقع نوعی واقعیت آزمایی است که بدان وسیله می توان با شناخت خود به تقویت بیشتر نقاط قوت و برطرف کردن نقاط ضعف اقدام نمود .
• بازی تعیین کننده جایگاه اجتماعی است ، کودک از طریق بازی به فعالیت های مفرحیمی پردازد که در آن مقبولیت اجتماعی بیابد و هر چه در این راه موفق باشد جامعه پذیری راحت و سهل تری خواهد داشت. مشارکت ، همکاری و رعایت حقوق و رعایت قوانین اجتماعی در بازی ها یاد گرفته می شود .
• بازی وسیله ارتباط با کودک است ، با بهره گرفتن از بازی می توان با کودکان رابطه برقرار نمود. در کودکان به علت اینکه از لحاظ کلامی به پختگی لازم نرسیده اند ، بازی می تواند وسیله موثر ارتباط باشد، الفت و موانست با کودک از طریق بازی به راحتی صورتمی گیرد.

.estp-changedby-essin a{color:#0040FF !important}

کودک باید در برخورد با احجام و بنا ها و همین طور در ارتباط و زندگی درون آن ها احساس راحتی، عدم ترس و آرامش کند. کودک با بهره گرفتن از حواس خود محیط و شرایط را دریافت کرده و متناسب با رشد ادراکی و استدلالی به درک محیط خود می پردازد. بعنوان نمونه تاریکی بیش از هر چیز دیگری به اضافه فرم های نا متناسب کودک را می ترساند. فضاهایی با رنگ های شاد و روشن و گاهی رنگ هایی با فرم های نامشخص مثل حالتی که در نقاشی با آبرنگ پدید می آید موضوعات رویایی و خیال انگیز را القا می کند و در کودک احساسی چون عاطفه ، رفیق ، مهربان ، رویایی و پرواز دهنده بودن را القا می کند.

همچنان که فضاها برای کودکانی با سن بالاتر طراحی گردد از رنگ های ملایم با مرزهای مشخص، جزئیات بیشتر در بنا و انحناهای نرم در طراحی فضا می توان استفاده کرد . ادراک فضا کار بسیار دشواری است. کودک باید در عین حال هم خود را از دنیای اطرافش تمیز دهد و هم این دنیا را تجزیه و تحلیل کند. این عمل را به وسیله شناختن اشیا اطرافش انجام می دهد.

 تاثیر شرایط محیطی و کالبدی بر کودکان

خصوصیت اصلی محیط های فیزیکی، عناصر متغیری مانند نور، رنگ، صوت، حجم است . تحقیقات نشان می دهد که توجه به این عناصر می تواند به محیط های آموزشی بهتر منجر شود. در ادامه سعی شده تا این عناصر در راستای رسیدن به طراحی بهترمورد بررسی قرار گیرند.

رنگ

رنگ ها در شخصیت انسان ها ، به خصوص کودکان تاثیر بسزایی داشته، باعث ایجاد تجربه های هیجانی از قبیل شادی، خنده، غم ، اندوه ، آرامش ، تحریک پذیری ، سکون و هیجان می شود . در کودکان این خصیصه شدت می یابد ، آنان به سبب روح پاک و بی آلایش و شاد و پر طراوت خویش رنگ های زنده و مرکب که در ترکیبی مناسب با هم قرار گرفته باشند را ترجیح می دهند .

رنگ به عنوان عنصر تفکیک ناپذیر معماری تاثیر فراوانی بر روحیه و رفتار کاربران فضا ها و ساختمانها دارد و حالات روانی و عاطفی آنان را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. انسان پدیده های اطرف خویش را همراه با رنگ مشاهده می کند و نسبت به آن ها واکنش نشان می دهد ، رنگ ها هر یک حاوی پیامی خاص به بینندگان می باشند که این موضوع از قدیم مورد بررسی و تحقیق دانشمندان و روانشناسان بوده است (لوشر، ۱۳۹۳).

در مراکز پیش دبستانی رنگ فضاها و تجهزات آموزشی به دلیل شرایط سنی و روحی کودکان از حساسیت بیشتری برخوردار است . زیرا این امر می تواند باعث شادابی ، نشاط ، آرامش روانی ، تحرک و تلاش کودکان شود و فرایند یادگیری را افزایش دهد . همچنان که می تواند زمینه کسالت ، خمودی ، بی تحرکی ، عصبانیت ، اضطراب و افسردگی آنان را فراهم آورد . برای بهره وری مطلوب از رنگ در عملکرد فضاهای آموزشی و پرورشی و انتخاب مناسب ترین رنگ برای مراکز پیش دبستانی توجه به نکات ذیل ضروری است :

1. رنگ موجب زیبایی می شود و زیبایی کودکستان از دیدگاه کودکان بررسی می گردد . مناسب ترین رنگ ، زیباترین و موثرترین آن ها از نظر کودکان است .
2. رنگ کلاس کودکستان باید موجبات فعال شدن ذهن شاگردان را فراهم آورده و از ایجاد هیجانات تحریک کننده و یا ایجاد خستگی و کسالت جلوگیری نماید . در نتیجه رنگ به سبب پیدایش فضایی آرام و توام با فعال سازی ذهن کودکان شود .
3. شرایط سنی وجنسیت کودکان درمیزان تاثیرپذیری آنها ازرنگهااثرمی گذارد .
4. فضاهاواتاقهای مختلف درکودکستان کارکردهای متفاوت دارند .
5. پیشنهاد یکرنگ خاص برای کودکستانها سراسرکشورامکان پذیرنیست، زیراشرایط اقلیمی گوناگون وتفاوت وضعیت آب وهوایی دراستانها ومناطق استفاده ازرنگهای مختلف را اجتناب پذیرمی سازد. در شرایط اقلیمی باید توجه به تاثیرات مختلف رنگ ها و حداکثر بهره وری از مناسب ترین رنگ را به عمل آورد.
6. تاثیرگذاری رنگهابرانسان به پنج عامل به شرح زیربستگی دارد:

• تیرگی و روشنی: رنگ های تیره از جنبه بصری انسان پیشروی می کنند. به این سبب دیوارهای تیره رنگ، اتاق را کوچکتر و رنگ های روشن فضا را بزرگ تر نشان می دهند.
• سردی و گرمی: تجربه ثابت کرده انسان می تواند از طریق رنگ گرما یا سرما را بیشترحس کند. هر وقت با رنگ آبی یا سبز مواجه می شود احساس سردی و موقعی که رنگ نارنجی یا قرمز را می بیند گرما را احساس می کند.
• کمیت: دو عامل قدرت رنگی هر رنگ را مشخص می کند ، یکی میزان درخشندگی و دیگری کمیت یا وسعت سطح رنگ ، رنگ های با درخشندگی متوسط و کم در سطح وسیع غلیظ تر به نظر می آیند اما رنگ رقیق در سطح وسیع باز هم کم رنگ تر می شود.
• کیفیت: رنگ هایی که از تجزیه نور سفید حاصل می شوند دارای حداکثر درخشش هستند. این رنگ ها در مقایسه با ارزش غیر خالص خود دارای حالت پیش روی کننده هستند ، زرد خالص نسبت به زردی که با سفید یا سیاه ترکیب شده باشد معترض تر می نماید ، در پاره ای موارد هنگام تغییر ارزش رنگ رابطه کیفی به رابطه تیره و روشن یا سرد و گرم بدل شده و اثر فضایی رنگ تغییر می کند .
• مکان رنگ: بر حسب اینکه رنگ در سقف ، دیواره ها یا کف قرار داشته باشد ، اثرات خاصی در انسان به وجود می آورد که دقت در ویژگی آن ها واجد اهمیت است. رنگ های گرم یا روشن از بالا تحریک کننده ، از طرفین گرما بخش و در کف حالت بالارونده دارند. رنگ های گرم و تیره از بالا متین، از طرفین محدود کننده و در کف اطمینان بخش هستند.

.estp-changedby-essin a{color:#0040FF !important}

دلیل لزوم توالی بین ایجاب و قبول تنها مختص نکاح نیست در سایر قراردادها نیز این توالی شرط است مقصود از توالی چنان که فقها ی امامیه گفته اند ان است که فاصله بین ایجاب و قبول از حد متعارف بییشتر نباشد. پس توالی چنان که ماده ۱۰۶۵ قانون مدنی به ان اشاره می کند، یک امر عرفی است و معنی آن این نیست که هیچ فاصله زمانی، ولو کوتاه، بین ایجاب و قبول نباید وجود داشته باشد لذا قبول باید در زمانی گفته شود که عرف ان را متوالی و مربوط به ایجاب بداند بعضی گفته اند توالی بین ایجاب و قبول در صورتی محقق می شود که قبول در مجلس عقد و پیش از جدایی دو طرف یا اشتغال آنان به کار دیگر گفته شود زیرا مجلس عقد در حکم جریان ان است ولی پس از جدایی دو طرف ایجاب باطل می‌شود این نظر در بسیاری موارد با دید عرف سازگار است(کاتوزیان :۱۳۹۳، ج۱، ۴۱۱).

نکاح بیش از سایر عقود جنبه اصلاحی دارد، چندان که می توان گفت اگر زن و مرد به واقع قصد زندگی مشترک داشته باشند، جهت آن همیشه مشروع است و مواردی که غرض ایشان رسیدن به هدف نامشروعی است اراده نکاح واقعی نداشته اند، به همین جهت است که نویسندگان « مشروعیت جهت عقد» را در نکاح به طور مستقل مطرح نساخته اند. بنابر این اگر مردی با زنی نکاح کند برای این که خود فروشی او را آسان تر سازد گذشته از نا مشروع بودن جهت می توان ادعا کرد که این دو اراده واقعی در نکاح نداشته اند(کاتوزیان :۱۳۹۳، ج۱، ۲۶۳).

با توجه به دیدگاه فوق روشن می شود که بسیاری از اندیشمندان حقوقی درباره مشروع بودن جهت عقد نکاح، نظر شفاف و صریحی را بیان نکرده اند و در واقع قضیه را مسکوت گذارده اند. دلیل این امر به فلسفه عقد ازدواج مربوط می شود چرا که اگر بخواهیم به دلیل نامشروع بودن جهت عقد، خط بطلان بر روی آن بکشیم با اشکالات و مسائل بغرنج بسیاری در زمینه نسب فرزندان و … مواجه می شویم که آثار زیانبار فراوانی را به دنبال دارد ولی به هر صورت باید پاسخ این قضیه را از نظر حقوقی به طرز صریح و واضح بیان نمود.

به نظر نگارنده این قسمت اگر بتوان عدم مشروعیت جهت عقد را با دلایل متقن و امارات محکم و قراین قوی و غیر قابل خدشه ثابت کرد، باید بطور قطع حکم به بطلان نکاح صادر نمود اما اگر پاره ای اهداف فرعی سبب وقوع عقد شده باشد مثل زناشویی به منظور خرید خدمت یا فرار از خدمت یا ترک تابعیت و یا کسب تابعیت جدید یا بردن ارث و به دست آوردن منافع و… در این شرایط اگر اراده واقعی و عینی طرفین بر وقوع نکاح محرز باشد، عقد نکاح صحیح و غیر قابل خدشه می باشد اما اگر هر یک از این شرایط اراده واقعی در زمینه عقد نکاح را از بین ببرد، درستی و صحت عقد دچار خدشه اساسی می شود و ابطال آن ضروری است(صفایی و امامی:۱۳۹۱، ۵۶).

.estp-changedby-essin a{color:#0040FF !important}

این پدیده نوظهور اجتماعی پنج مرحله دارد که عبارت‌اند از:

مرحله آشنایی

در این مرحله دختر و پسر در خیابان و یا در مکان‌های دیگر با یکدیگر آشنا می‌شوند، سپس به افشا وضعیت خود می‌پردازند و دردها و محرومیت‌ها و طرد شدن‌های مکرر خود را با یکدیگر در میان می‌گذارند. در بیشتر موارد طرفین خود را غوطه‌ور در مشکلات و بدبختی‌ها معرفی می‌کنند تا حس ترحم و دلسوزی دیگران را تحریک کنند(آزاد ارمکی:۱۳۹۱، ۵۲).

مرحله عاشق شدن

پس از آنکه دو طرف از دردهای بی‌شمار، محنت‌های فراوان و مصائب پر تعداد خود گفتند، بیش از پیش به یکدیگر نزدیک می‌شوند. این نزدیکی منجر به ایجاد علقه و ارتباط محبت‌ آمیز می‌شود، البته نه عشقی که موجب تعالی و رشد می‌گردد، بلکه عشقی که به جهت جبران محرومیت‌های گذشته است(آزاد ارمکی:۱۳۹۱، ۵۲).

 مرحله به هم پیوستن

پس از آنکه طرفین احساس کردند یکدیگر را می‌فهمند تصمیم به با هم زیستن می‌گیرند، لیکن چون به صورت کامل اجتماعی نشده‌اند و وجدان اخلاقی (سوپر ایگو) قوی ندارند، برای با هم زیستن راه کج‌روانه و ناهنجار را پیش می‌گیرند(آزاد ارمکی:۱۳۹۱، ۵۳).

مرحله بروز تعارض و تنش

به وضوح می‌توان پیش‌بینی کرد افرادی که تن به این رابطه می‌دهند، دنیایی سرشار از تعارض، درگیری و مسائل حل نشده دارند. به همین جهت، دیری نمی‌پاید که عشق و عاطفه اولیه به تمامی رنگ می‌بازد و جای خود را به نفرت و کینه و خود سرزنش‌گری می‌دهد(آزاد ارمکی:۱۳۹۱، ۵۳).

مرحله خاتمه زیست مشترک و احساس شرمساری

زیست سیاه مشترک دیری نمی‌پاید؛ چراکه به گونه‌ای ناهنجار شکل‌گرفته است. با پیدا شدن تعارض‌ها دو طرف قادر به بهره‌گیری از ساز و کارهای منطقی و عقلانی برای از میان راندن تعارض‌های پدید آمده و اختلافات ظاهر شده نیستند. در نتیجه به این رابطه خاتمه می‌دهند و چیزی جز احساس شرم و شکست برای طرفین، خصوصاً برای زن، باقی نمی‌ماند. در جمهوری اسلامی ایران فقط ازدواج‌هایی به رسمیت شناخته می‌شوند که در دفاتر ازدواج ثبت شوند. در این نوع ازدواج‌ها تکالیف دو طرف مشخص است و هر اتفاقی که پس از ازدواج بیفتد، قانون مسئولیت دو طرف را مشخص کرده است. همچنین در صورت بروز اختلاف یا موارد جرم با مراجعه به قانون می‌توان مسئله را پیگیری و حل کرد. در قانون جمهوری اسلامی به تبعیت از دین اسلام، ازدواج سفید به رسمیت شناخته نشده است و جرم محسوب می‌شود. طبیعتاً وقتی قانون اصل این ازدواج را جرم می‌داند هیچ‌گاه مسئولیت پیگیری تبعات آن را بر عهده نمی‌گیرد و با تبعات آن نیز همانند جرم برخورد می‌کند. بر اساس قانون، ازدواج‌های دائمی که طرفین پس از جاری شدن صیغه عقد برای ثبت آن در دفاتر ثبت اسناد رسمی اقدام نکنند، گرچه به لحاظ شرعی، معتبر هستند؛ اما قانونی نیستند و برای زوجین مجازات در پی دارد(آزاد ارمکی:۱۳۹۱، ۵۴).