.estp-changedby-essin a{color:#0040FF !important}

 اکوکمپ

واژه خانه ی اکولوژیک برای اولین بار در نخستین سمینار بین المللی خانه‌های اکولوژیک که در سال ۱۹۹۴  در خلیج ماهو در جزایر ویرجین در آمریکا برگزار گردید مطرح شد. اولین دستورالعمل بین المللی خانه‌های اکولوژیک نیز نتیجه ی کنقرانس بین المللی کاستاریکا در سال ۱۹۹۵ و پنج سال تحقیق و بازبینی بود. تعریف ارائه شده منتج از این تحقیقات به شرح ذیل است. خانه‌های اکولوژیک اقامتگاهی برای گردشگران است که دارای خصوصیات زیر باشد :

• • آسیبی به محیط زیست اطراف اعم از طبیعی و فرهنگی وارد نسازد،

• کمترین تاثیر ممکن را هنگام ساخت و ساز بر روی محیط طبیعی اطرافش بگذارد،
• مناسب و هماهنگ با بافت فیزیکی و فرهنگی آن منطقه باشد و با توجه به شکل،
• ظاهر، رنگ و معماری محلی ساخته شده باشد،
• از روش‌های پایدار برای به دست آوردن آب مصرفی و کاهش مصرف آن استفاده کند،
• سیستم کارآمد دفع زباله و فاظلاب داشته باشد،
• از منابع انرژی جایگزین با رعایت اصول پایداری بهره مند باشد،
• در راستای همکاری با انجمن‌های محلی تلاش کند،
• برنامه‌های آموزشی درباره ی محیط‌های فرهنگی طبیعی و فرهنگی منطقه برای کارمندان و گردشگران ترتیب دهد و،
• با شرکت در برنامه‌های تحقیقاتی، به توسعه ی پایدار منطقه کمک کند.

شکل بسیار رایجی از خانه‌های اکولوژیک اکوکمپ‌ها هستند که جهت استفاده انواع گردشگران در سایت‌های طبیعی ساخته می شوند. اکوکمپ‌ها به علت سازگاری زیاد با شرایط اکوسیستم‌های طبیعی برای توسعه اکوتوریسم در مناطق چهارگانه تحت حفاظت مانند پارک‌های ملی کاربرد فراوان پیدا کرده اند. در تمام منابع موجود علمی معیارهایی را که برای اکوکمپ‌ها در نظر گرفته اند، کم و بیش همسو با تعریف بالا هستند. برای مراحل ساخت و ساز، طراحی و معماری، مصالح و همچنین نوع مدیریت و فعالیت‌های قابل اجرا در فضای داخل و خارج اکوکمپ شاخص‌هایی تعریف شده وجود دارد که با توجه به مجموعه این شاخص‌ها احداث یک اکوکمپ استاندارد که هم راستا با معیارهای گردشگری پایدار باشد امکان پذیر خواهد شد. این شاخص‌ها در دو دسته اصلی شاخص‌های ساخت و شاخص‌های فعالیتی طبقه بندی می شوند. این شاخص‌ها به طور جداگانه در ادامه و دو جدول آورده شده اند.

خانه‌های اکولوژیک از جمله اکوکمپ‌ها، در ۱۲ سال گذشته رشد بسیار چشمگیری داشته است. گردشگران با آگاهی از مشکلات زیست محیطی، سعی می کنند سراغ اقامتگاه‌هایی بروند که تاثیرات زیست محیطی خود را با به کارگیری روش‌های ساده به حداقل می رسانند. برای مثال از روش‌های طبیعی برای تهویه استفاده می کنند، از لامپ‌های کم مصرف برای روشنایی بهره می گیرند، شیرآلات و سردوش‌های کاهنده ی مصرف استفاده می کنند، ملحفه و حوله‌ها را با توافق مسافران، به جای هر روز، چند روز در میان عوض می کنند، تا جای ممکن برای تولید برق از انرژی‌های پاک بهره می گیرند. به کمک هر یک از این اقدامات به ظاهر کوچک می توان مصرف انرژی را تا حد قابل ملاحظه ای کاهش داد.

بازیافت زباله، از دیگر روش‌های الزامی در این مکان‌هاست است. در این روش از زباله‌های تولید شده در آشپزخانه‌ها برای تهیه ی کمپوست استفاده می شود و آب فاضلاب نیز پس از تصفیه به مصارف دیگر می رسد. بدیهی است اقامتگاه‌هایی که محصولات خود را به صورت طبیعی پرورش می دهند یا از محصولات بومی تولید شده در حومه ی منطقه ی خود استفاده می کنند یک قدم به پایداری نزدیک تر هستند. احساس مسئولیت اجتماعی از دیگر ویژگی‌های یک اکوکمپ است. این نوع اقامتگاه‌ها باید به فرهنگ و آداب و سنن مردم محلی احترام بگذارند و برای این افراد کارآفرینی کنند. همچنین موظف به برگزاری دوره‌های آموزشی برای کارکنان خود هستند.