1-1. کلیات
یکی از مهمترین حوادث طبیعی که همواره زندگی انسانها را دچار دگرگونی کرده و گاهی تمدنهای بشری را با تخریب ساختگاه به نابودی کشانده، زلزله است. از این رو، انسان همواره سعی در شناسایی و مقابله با خطرات ناشی از زلزله داشته و هنوز هم موفق به مهار کامل این انرژی عظیم نشده است. حال با وجود آنکه محققین زیادی در زمینه ساخت و ساز ایمن و مناسب، تحقیقات ارزندهای انجام دادهاند، کماکان تعداد زیادی از ساکنین این کره خاکی هر ساله در زیر آوارهای به وجود آمده از زلزله مدفون میگردند و سازههای بسیاری کارایی خود را پس از زلزله از دست میدهند یا متلاشی میشوند.
ایران از نظر لرزهخیزی در منطقه فعال جهان قرار دارد و به گواهی اطلاعات مستند علمی و مشاهدات قرن بیستم، از خطرپذیرترین مناطق جهان در اثر زمینلرزههای پرقدرت محسوب میشود. در حال حاضر ایران در صدر كشورهایی است كه وقوع زلزله در آن با تلفات جانی بالا همراه است و در سالهای اخیر به طور متوسط هر پنج سال یك زمین لرزه با صدمات جانی و مالی بسیار بالا در نقطهای از كشور رخ داده است. گرچه جلوگیری كامل از خسارات ناشی از زلزلههای شدید بسیار دشوار است لیكن با افزایش سطح اطلاعات در رابطه با لرزهخیزی كشور، شناسایی و مطالعه دقیق وضعیت آسیبپذیری ساختمانها، ایمنسازی و مقاومسازی صحیح و اصولی آنها، می توان تا حد مطلوب تلفات و خسارات ناشی از زلزلههای آتی را كاهش داد.]1[
در راستای شناسایی و مهار این پدیده، محققین همواره سعی داشتهاند تا آییننامههای بسیاری را در سراسر دنیا برای محاسبه و ساخت سازههای مقاوم در برابر زلزله تهیه کنند و روشهای بسیاری برای محاسبه این نیرو و طراحی سازهها در برابر آن ارائه دهند. پس از
محاسبه نیروی زلزله، روشهایی جهت طراحی ساختمان مقاوم در برابر زلزله مطرح میشوند که این روشها را میتوان به دو دسته کلاسیک (سنتی) و مدرن تقسیمبندی کرد.
در روشهای کلاسیک، طراحی بر اساس حداکثر نیروی اعمال شده به ساختمان، که با ترکیب نیروهای احتمالی بیانشده در آییننامههای مختلف به دست میآید، انجام میشود. تکتک اجزای سازه را براساس روش مقاومت نهایی یا نیروی حداکثر طراحی میکنند. اما در روشهای مدرن، پایداری سازه با روش طراحی براساس عملکرد نیز مطرح شده است.]2[
در سیستمهای سازهای معمولا دو عامل برای طراحان بسیار مهم است. اول ایمنی سازه و دوم راحتی ساکنین در برابر بارهای خارجی همچون باد و زلزله. برای رسیدن به این هدف دو عامل جابجایی و شتاب مطلق به ترتیب اثرگذارند و بایستی کنترل شوند. در این راستا سیستمهای مختلفی ارائه شده است که بهطور کلی رفتار سازه را به گونهای تغییر میدهند که انرژی ورودی زلزله، به اجزای اصلی سازه صدمهای وارد نکند.
بعضی از سیستمها را میتوان بر روی سازههای موجود نیز پیاده نمود که در صورت لزوم بعد از رخداد زلزله نیز قابل تعویض و یا تعمیر باشند. با توجه به اینکه سازههای غیرمقاوم در برابر زلزله در کشورمان زیاد یافت میشوند و با توجه به این نکته که استفاده از سیستمهای الحاقی به نحو بسیار مطلوبی پاسخ دینامیکی سازهها را کاهش میدهد، لذا استفاده از این سیستمها در کشورمان حائز اهمیت میباشد.
گرچه بارهای دینامیکی وارد بر سیستمهای سازهای ممکن است ناشی از عوامل مختلفی مانند اثر باد و موج و حرکت خودروها باشد، بدون شک یکی از انواع این بارهای دینامیکی که برای مهندسین سازه از بیشترین اهمیت برخوردار بوده، تحریکی است که توسط زلزلهها ایجاد میشود. البته اهمیت مساله زلزله تا حدودی به علت نتایج زیانباری است که یک زلزله در یک منطقه پرجمعیت بهجا میگذارد. از آنجا که طراحی سازههای اقتصادی با معماریها و ابعاد گوناگون که قادر به تحمل نیروهای حاصل از یک زمینلرزه قوی باشند، توانایی بالایی را در هنر و علم مهندسی طلب میکند، منطقی به نظر میرسد که رشته مهندسی زلزله به عنوان چارچوبی که در آن کاربرد تئوریها و تکنیکهای ارائه شده در دینامیک سازهها و … به نمایش گذاشته میشود، مورد استفاده قرار گیرد.
توانایی روشهای متداول طراحی و ساخت سازههای موجود بسیار محدود میباشد و پاسخگوی نیازهای روزافزون طراحی سازههای جدید نیست. به عنوان مثال بلندتر شدن ساختمانها به دلیل کمبود زمین در کلان شهرها و برآورده کردن نیازهای معماری جدید با فرمهای غیر معمول از جمله مشکلاتی است که نیاز به تکنولوژیهای جدید در امر ساخت و ساز را در کشورمان نمایان میکند.
1-2. لزوم انجام تحقیق حاضر
سیستمهای سازهای مختلفی جهت مقابله با نیروهای جانبی ناشی از زلزله در ساختمانهای فولادی مورد استفاده قرار گرفته است که میتوان به سیستم قاب خمشی مقاوم، سیستم مهاربندیشده همگرا و سیستم مهاربندیشده واگرا اشاره کرد. هر یک از این سیستمها به نوبه خود دارای معایب و محاسن مربوط به خود میباشند که در طول سالهای اخیر موضوع تحقیق علم مهندسی زلزله بوده است.
در کشور ایران استفاده از سیستمهای مهاربندی همگرا در بین مهندسین سازه بسیار رایج میباشد. لذا پرداختن به این موضوع و بیان معایب این سیستمها و ارائه راهکارهای کاربردی در زمینه رفع این معایب، میتواند کمک شایانی در پیشرفت صنعت ساختمانسازی ایران در جهت ایمنتر شدن ساختمانها نماید.
یکی از انواع سیستمهای مهاربند همگرا، سیستم مهاربندهای مقاوم در برابر کمانش یا به اختصار BRB[1] میباشد. این سیستم یکی از قویترین سیستمهای موجود در امر کنترل ارتعاشات نامطلوب سازهها در برابر نیروهای جانبی میباشد و امروزه در اکثر نقاط جهان از این سیستم جهت مستهلک کردن انرژی ناشی از زلزله، به وفور استفاده میشود.
در این نوع مهاربندها، هدف رسیدن مهاربند تحت بار محوری فشاری به حد تسلیم با جلوگیری کردن از کمانش عضو میباشد که این امر توسط یک مکانیزم خارجی انجام میشود. بنابراین مهاربند هم در کشش و هم در فشار بدون اینکه کمانش کند، تسلیم میشود. همچنین از آنجاییکه کمانش مهاربند جهت استهلاک انرژی مطلوب نیست، این سیستم که رفتار الاستوپلاستیک دارد، جهت مستهلک کردن انرژی زلزله بسیار موثر عمل میکند.]3[
در تحقیق حاضر، مطالعاتی بر روی مهاربندهای مقاوم در برابرکمانش به عنوان یک سیستم مقاوم در برابر نیروهای ناشی از زلزله انجام شده است. از آنجاییکه نصب سیستمهای مقاوم در برابر زلزله از نظر اقتصادی و مقاومسازی، کمک شایانی به رفتار مناسب سازه در برابر بارهای دینامیکی میکند، تحقیق بر روی این سیستمها دارای اهمیت زیادی میباشد.
مهاربندهای مقاوم در برابر کمانش دارای محاسن زیادی نسبت به مهاربندهای همگرای معمولی میباشند و از نظر سازهای نیز رفتار مطلوبی در برابر نیروهای جانبی از خود نشان میدهند. در کنار این محاسن، یک سری معایب برای این مهاربندها بیان شده است که در زیر به این معایب اشاره میشود:
- ساخت مهاربندهای BRB تا حدودی پیچیده و پرهزینه بوده و نیاز به تکنولوژی روز دارد.
- به دلیل پیچیده بودن ساخت، تولید مهاربندهای BRB در انحصار شرکتهای خاصی است.
- در صورت استفاده از فولاد با بازه جاری شدن وسیع به عنوان هسته مقطع، نیروهای اضافه به سازه اعمال خواهد شد.]3[
[1] Buckling Restrained Brace