.estp-changedby-essin a{color:#0040FF !important}

 اطلاعات روستای افراچال

وجه تسمیه نام روستا

این روستا که در دامنه رشته کوه البرز واقع شده است به علت وجود درختان فراوان افرا و آب زیاد به این نام معروف شد. چون در این منطقه مراتع وعلفزار فراوان وجود داشت و دامداران در فصل پاییز وزمستان دامهای خود را به این محل می آوردند (آب ودرخت زیاد) به این نام مشهور شد. چون نسبت به روستای پرکوه که در ارتفاع بسیار زیاد واقع است این محل پایین تر بود و درخت افرا در اینجا زیاد است ا فراچال نامیده شد. در حال حاضر اگر مردم اجازه دهند که درختان محل بصورت خودرو رشد کنند و آنها را قطع نکنند یکی از درختانی که بسیار زیاد ؛دراین محل رشد ونمو می کند افرا می باشد می توان نتیجه گرفت که وجه تسمیه افراچال با درخت افرا مناسبت دارد.البته موارد دیگری هم ذکر شده است که در این مجال نمی­گنجد.

مردم روستا

میگویند مردم این محل در اصل از اهالی پرکوه هستند که برای کار کشاورزی در شالیزار این منطقه به این روستا می آمدند و چون فاصله ی این محل تا شالیزار کم بود وآنها ناچار بودند روزهای زیادی در این زمینه کار کنند لذا به مرور زمان در همین محل ساکن شدند و در فصل تابستان که هوای پرکوه بسیار خنک بود به آنجا می رفتند ؛.البته قرابت ونزدیکی که اکنون در بین مردم پرکوه و افراچال وجود دارد موید این مطلب است.البته عده ای از مردم هم که از شهرهای دیگر به اینجا آمدند و آب فراوان و زمینهای حاصلخیز آن را مشاهده کردند در همین جا مقیم شدند.

این محل و زمینهای اطراف در گذشته در اختیار اربابی به نام سرهنگ میرفخرایی بود؛ او که یک نیروی نظامی در دوره قاجار بود بر خلاف مالکان دیگر نسبت به رعیت خود بسیار رئوف و مهربان بود و در راه پیشرفت کشاورزی و وضع زندگی مردم محل توجه خاص داشت به همین دلیل است که بعد از سالیان دراز که از آن دوران می گذرد مردم هنوز از او به نیکی یاد می کنند اگر چه با اصل ارباب و رعیتی مخالف اند.

در سال ۱۳۴۵ اولین معلم به این روستا آمد که رفاکار نام داشت.بعد از او سپاهیان دانش آمدند که برای با سواد کردن دانش آموزان محل زحمات فراوانی کشیدند از جمله:محمد ابوذری از شهر میانه.ومحمودفروزان فر از شهر مراغه در سال ۱۳۵۸ در سمت شمال از طرف جهاد سازندگی مدرسه ای با همکاری مردم محل ساخته شد که سالیانی چند دانش آموزان در آن درس خواندند ولی در حال حاضر به علت مهاجرت مردم به شهر و نداشتن دانش آموز از طرف آموزش و پرورش دودانگه به خانه معلم تبدیل شده است واز امکانات رفاهی خوبی هم برخوردار است.در این محل با توجه به جمعیت کم حدود ۵۰۰ نفر ۷دکتر وچندین مهندس وبیش از بیست معلم با مدارک لیسانس و فوق لیسانس وجود دارند و سطح علمی مردم محل به لطف خدا بسیار بالا است.

 محصولات کشاورزی

در این محل انواع محصول کشاورزی از جمله گندم، جو،سیب زمینی،لوبیا آفتابگردان،کلزا،و…. کشت می شود بخاطر وجود خاک مناسب درختان سیاه ریشه از جمله :سیب،هلو،گیلاس،انجیر و….در این محل می رویند بخصوص انجیر که در منطقه دودانگه بی نظیر است.

 سد شهید رجایی

این سد بر روی رودخانه تجن بسته شده است حدود ۱۲۵ متر ارتفاع دارد و یکی از مناظر دیدنی شهر ساری می باشد که دارای اسکله تفریحی وقایق سواری و مجتمع تفریحی می باشد.در حال حاضر جاده ساری به دودانگه از این روستا میگذرد وحتی اگر از از ماشین پیاده نشوید می توانید تمام مناظر زیبای سد واطراف آن رامشاهده کنید.

معیشت محلی روستای افراچال ساری

 معیشت جامعه محلی

شغل اصلی مردم روستا کشاورزی  و دامداری می­باشد که جدیدا به­زنبورداری و باغداری نیز روی آورده­اند.

کشاورزی آنها شامل کشت گندم،حبوبات، سبزیجات،سویا و دانه‌های روغنی می باشد.

گله داری در چند خانوار به چشم می خورد و در کل ۱۵۰ گاو و ۵۰۰ گوسفند در روستا موجود است که علاوه بر استفاده لبنیات از آنها، پشم چینی هم میکنند که در قدیم برای فرش بافی و گلیم و جاجیم استفاده می کردند اما متاسفانه امروزه مرسوم نیست و فقط پشم آنها به فروش می رسد.

زمین‌ها شیب دار است و تراکتور و کمباین به سختی وارد زمین می شود و بیشتر شخم‌ها دستی انجام می شود و  باغداری اکثرا شامل درختان میوه است مانند ۱- گردو (نیاز به آب ندارد، حشره ندارد،مقرون به صرفه است). ۲- سیب سفید و سبز و قرمز (مشکل آن این است که حشره زیاد دارد) ۳- انار شیرین ۴- هلو و..

هر خانه این روستا حیاطی به متراژ  ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ متر دارد که خانمها علاوه بر خانه داری معمولا به کشت سبزیجات، لوبیا سبز، نخود فرنگی و پیاز در حیاط منزل  مشغولند  و کارهای باغداری اصلی را آقایان انجام می دهند.

در سالیان قبل شالیزار هم در آنجا وجود داشته که اکثرا زمین‌های مسطح کنار سد بوده است اما پس از یک دوره بارندگی سیل آسا، شالیزارها به زیر آب رفتند که خود یکی از عوامل مهاجرت شالیداران به روستاهای دیگر بود.

 مشکلات مطرح شده توسط مردم روستا

• نبود آب شرب: با توجه به اقلیم مناسب منطقه و همجواری با سد سلیمان تنگه، متاسفانه آب شرب ندارند و آب رسانی با تانکر انجام می گیرد که جدیدا صحبت‌هایی از طرف مسئولین جهت لوله کشی آب انجام شده است.
• اوقات فراغت جوانان: با این که جوانان این منطقه از نظر سطح علمی و ورزشی در سطح خیلی خوبی هستند و در چند رشته ورزشی مدال آوردند اما امکانات ورزشی مناسبی در آنجا موجود نیست و بسیاری از جوانان به شهرها مهاجرت کرده اند.
• دولت تسهیلاتی جهت خرید کود و سم در اختیار کشاورزان و باغداران آن منطقه قرار نداده است.
• با توجه به این که منطقه جنگلی و کوهستانی است گراز و خرس وجود دارد و نگهداری زمین چه جانی و چه مالی هزینه بر است و دخل و خرج آنان با هم همخوانی ندارد و همین امر نیز باعث مهاجرت شده است و اکثراً افراد مسن و یا جوانانی که به زادگاه و یا خانواده حس مسئولیت داشتند در آنجا ساکن هستند.